تخلف در تخصیص ۹۰ هکتار از اراضی ملی به پتروشیمی
به گزارش خشکشوئی آنلاین بعد از دفاعیاتی که برای راه اندازی پتروشیمی میانکاله توسط بعضی از مسئولین انجام شد حال نوبت به رئیس پیشین سازمان حفاظت محیط زیست رسیده است. او می گوید شما نه می توانی جلوی توسعه را به بهانه حفظ محیط زیست بگیری و نه می توانی اجازه دهی توسعه، محیط زیست را فدا کند.
کامیار فکور: چندی قبل عیسی کلانتری، رئیس پیشین سازمان حفاظت محیط زیست در یک اظهار نظر جنجالی از راه اندازی پتروشیمی میانکاله دفاع کرد، وی در بخشی از صحبت های خود اظهار داشت: «قرار نیست توسعه کشور متوقف شود؛ شمالی ها که نمی توانند همیشه نقش خدماتی را برای مسافران شمال بازی کنند؛ من معتقد به توسعه پایدار هستم، محیط زیست و توسعه از هم جدا نیستند، شما نه می توانی جلوی توسعه را به بهانه حفظ محیط زیست بگیری و نه می توانی اجازه دهی توسعه، محیط زیست را فدا کند. پتروشیمی که سالانه درآمد یک میلیارد دلاری دارد، مهم تر است یا این که در ۹۰ هکتار زمین ۲ تن علوفه در هکتار تولید شود و ۱۵ تن گوشت دام بدهد که ۶۰ هزار دلار ارزش دارد؟»
اما این صحبت های رئیس قبلی سازان محافظت از محیط زیست با واکنش های زیادی مواجه گردید، طوری که بسیاری او را ضد محیط زیستی معرفی کردند، در اینباره با حر منصوری عبدالملکی یکی از فعالان محیط زیست در میانکاله گفت وگویی داشتیم که در ادامه می خوانید.
رئیس پیشین سازمان حفاظت محیط زیست می گوید پروژه میانکاله برخلاف اسمش در تالاب میانکاله نیست و اگر پروژه در تالاب میانکاله بود، سازمان محیط زیست می توانست جلوی آنرا بگیرد. ازاین رو سازمان حفاظت محیط زیست را در این میان باید تبرئه کرد؟
آقای عیسی کلانتری در این مورد که پتروشیمی میانکاله در تالاب میانکاله نیست درست می گوید. اما نکته اینجاست که این پروژه در زون بینابینی ذخیره گاه زیست کره میانکاله است که درواقع آن هم یک تعریف محیط زیستی دارد و یکی از فرمت های حفاظتی میانکاله است.
در تخصیص ۹۰ هکتار از اراضی ملی به پتروشیمی میانکاله تخلف های گوناگونی توسط سازمان اراضی و سازمان منابع طبیعی صورت گرفته است. همینطور در صدور پیش مجوزها توسط سازمان حفاظت محیط زیست تخلف صورت گرفت اما زمانی که زمین را تصرف کردند و داشتند فنس می کشیدند دیگر سازمان حفاظت محیط زیست به صورت قانونی نمی توانست جلوی آنها را بگیرد. چون که از همان ابتدا باید آب پاکی را روی دستشان می ریخت و حتی پیش مجوز و مجوز مشروط هم به آن نمی داد. بعد از آن تخلف در جایی انجام شد که سازمان منابع طبیعی و سازمان اراضی زمین را در اختیار سرمایه گذار قرار دادند. بر همین مبنا سرمایه گذار توانسته بود به صورت قانونی زمین را تصرف کند. با این وجود سازمان حفاظت محیط زیست می بایست در زمان ساخت و ساز پترویشمی دخالت می کرد اما خوشبختانه پتروشیمی میانکاله به مرحله ساخت وساز نرسید و صرفاً در حد تصرف باقی ماند.
فعالیت تصرف زمین در ۲۰ اسفند ۱۴۰۰ و بعد از کلنگ زنی وزیر کشور آغاز شد. با کمک دوستان کمپینی ایجاد کردیم تا جلوی این اتفاق شوم گرفته شود. ضمن اینکه به نظر می آید با عنایت به انتخاب مرتع و زمینهای ناپایداری که برای ساخت پتروشیمی در نظر گرفته شده شاید اصلا برنامه آنها ساخت پتروشیمی نبوده است؛ یعنی کوشش برای گرفتن یک زمین بسیار با کیفیت با کم هزینه از دولت بوده است که به اصطلاح به آن زمینخواری می گوییم. اما تا به این لحظه جلوی آن گرفته شده است.
باز هم می خواهم تاکید کنم مجوز اولیه و مشروطی که سازمان حفاظت محیط زیست بر مبنای توافق معاونین خود با سرمایه گذار صادر کرد یک کار بسیار اشتباه بود و هم اکنون احیانا سرمایه گذار بابت عقب نشینی سازمان حفاظت محیط زیست از آن شکایت می کند و حواشی همچنان ادامه می یابد.
عیسی کلانتری با طرح یک پرسش و با مقایسه کردن سود اقتصادی پتروشیمی و در مقابل اشتغال بومی مردم محلی تلاش دارد راه اندازی پتروشیمی میانکاله را توجیه اقتصادی کند. پاسخ شما به پرسش او چیست؟
نگاه آقای کلانتری در تمام دوره مدیریتش در سازمان حفاظت محیط زیست یک نگاه اکولوژیک نبوده است. نگاه ایشان بعنوان یک کارگزار مسائل کشاورزی صرفاً به جنبه های اقتصادی اراضی است. نگاه صرف اقتصادی به حیات وحش و محیط زیست تبعات بسیار زیادی را همچون به خطر افتادن سلامت انسان ها به همراه دارد و مشکلات عدیده ای را برای سرزمینمان به وجود می آورد. کما اینکه امروز هم با این مشکلات دست و پنجه نرم می نماییم. نمونه آن پدیده گردوغبار است. امروز هرچند دیواره رشته کوه البرز باید از ورود ریزگردها جلوگیری نماید اما وضعیت آنقدر وخیم است که گردوغبار به مرزهای شمالی کشور هم رسیده است. این یک اخطار جدی است اما می بینیم که سال هاست هشدارهای مختلف محیط زیستی داده می شود اما دریغ از یک نگاه آینده بینانه توسط مسئولین کشور.
به طور کلی توسعه اقتصادی در ایران بخصوص در شمال کشور طوری که به محیط زیست هم صدمه ای نرساند چه نقشه راهی باید داشته باشد؟
توسعه اقتصادی یک امر اجتناب ناپذیر است و حتی برای مدیریت حیات وحش و محافظت از سرزمین و محیط زیست احتیاج به منابع مالی داریم. این نشان داده است که اقتصاد مساله بسیار مهمی است اما برای این امر یک قانون بالادستی به نام آمایش سرزمین وجود دارد. آمایش سرزمین بر این مساله تاکید می کند که برای توسعه اقتصادی در هر کجا باید استعدادهای ذاتی آن سرزمین را در نظر گرفت. قوانین بالادستی دیگری هم وجود دارد که به علت غنای سرزمین حضور صنایع آلاینده را در قسمت های شمالی ایران ممنوع می کند و این ضابطه متاثر از همان قوانین آمایش سرزمین است. در توسعه اقتصادی حتما باید استعدادهای ذاتی سرزمین در نظر گرفته شود و برای هر منطقه ای نسبت به شرایط جغرافیایی و اکولوژیک آن برنامه ریزی میان مدت و بلندمدت صورت گیرد. منطقه میانکاله و اطراف آن مستعد توسعه کشاورزی، آبزی پروری، باغداری، فعالیتهای شیلاتی، دامداری و صنایعی است که تکمیل کننده این کسب و کارها است.
یکی دیگر از استعدادهای کشور و منطقه میانکاله که در کنار توسعه اقتصادی می تواند سرزمین را حفظ و احساس تعلق مردم را به منطقه افزایش دهد و حتی جلوی مهاجرت روستاییان به شهر را گرفته و حتی بالعکس سبب بازگشت روستاییان از شهر به روستایشان شود اکوتوریسم و بومگردی است.
اکوتوریسم چطور به محیط زیست کمک یا بهتر بگویم همراهی می کند؟
اکوتوریسم شکلی از گردشگری می باشد که به هیچ شکلی با توسعه سازه ای گردشگری موافق نبوده و برای توسعه آن به جای ایجاد سازه و ساخت و ساز فیزیکی تنها احتیاج به سرمایه اجتماعی، آموزش و بهره گیری از آنچه که تا قبل از آن در منطقه وجود داشه دارد.
هر چه ساعات کار مردم شهر افزوده شده و زندگی در شهر سخت تر شده شهروندان نیاز بیشتری به حضور و مسافرت به روستاهای واقعی، به شکل اصلی آن پیدا کرده اند. بعنوان فعال اکوتوریسم آینده بسیار بسیار روشنی را برای بومگردی و روستا گردی و اکوتوریسم متصور هستم. البته تاکید میکنم اکوتوریسم در مخالفت با تبدیل روستاها و آبادی ها به ویلاهای شیک شهرنشینان است. چنین نگاهی در گردشگری بسیار صدمه زا است و باید کنترل شود.
در آخر فکر می کنید با وجود دفاع های جدی از راه اندازی پتروشیمی میانکاله توسط بعضی از مسئولین وظیفه فعالین محیط زیست چیست؟
در آخر باید بگویم که بسیار ضروریست همه کسانی که هوادار و دلسوز میانکاله هستند مطالبه را ادامه دهند. علیرغم اینکه مطمئن هستیم پتروشیمی در مرتع حسین آباد و لله مرز تاسیس نخواهد شد اما هنوز سزمین به منابع ملی با کاربری مرتع برنگشته و مطالبه اصلی کارزار دوم ما بازگشت این مرتع به منابع ملی است تا برنامه ریزی دیگری برای آن زمین انجام ندهند. بیشتر بخوانید: از «آشوراده» بوی تصرف زمین می آید ۴۷۴۷
منبع: laundrybox.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب