ثبت رسمی تیرگان بعنوان روز ملی دماوند
خشکشوئی آنلاین: به گزارش خشکشوئی آنلاین، شورای فرهنگ عمومی از زیرمجموعه های شورای انقلاب فرهنگی، در نشست پانزدهم بهمن ۱۴۰۲ در یک اقدام در خور قدردانی سیزدهم تیر، روز جشن تیرگان را بعنوان روز ملی دماوند ثبت نمود. در بهمن ۱۳۹۹ هم در خبرها آمده بود که شورای فرهنگ عمومی در هفتصدوپنجاه وسومین نشست خود، تیرگان را بعنوان روزملی دماوند به رسمیت شناخته است.
تلاشِ مردمی برای ثبت دماوند در لیست آثار طبیعی ملی، و همینطور پیشنهاد برای تعیین روزی با عنوان روز ملی دماوند به سال ها پیش بازمی گردد. برای نمونه به نوشتار خودم در مجله ی "صلح سبز" شماره ی ۸و۷، پاییز و زمستان ۱۳۷۸ اشاره می کنم که در آن گفته بودم: "امروزه پشتوانه ی فکری و نوشتاری کافی برای گذر از مرحله ی انتقاد صِرف و حرکت های نمادین، و وارد شدن به گود مطالبات اساسی و اقدام های مؤثر [در جهت حفاظت کوه ها] فراهم گشته است.
در این مرحله ی نو، پیش کشیدن طرح ثبت کوه های شاخص کشور (در درجه ی نخست: دماوند) بعنوان اثر طبیعی ملی و پیشگیری از هرگونه تصرف در آنها می تواند نقطه ی شروع حرکت باشد". در ۱۳۸۴ هم از جانب انجمن کوه نوردان ایران پیشنهاد دادم که سیزدهم تیر را که روز جشن تیرگان است، روز ملی دماوند بنامیم که این پیشنهاد در جامعه ی کوه نوردی و محیط زیستی کشور پذیرفته شد. (درباره ی این تلاش ها در یادداشتی با عنوان "روز تیرگان، روز ملی دماوند" در خشکشوئی آنلاین ۱۴ تیر ۱۴۰۰ توضیح بیشتری داده ام.)
به هر حال این خبر، خبر کوچک خوبی بود که در این وانفسای مصیبت های بزرگ که پیوسته و فزاینده بر طبیعت کشور فرود می آیند، کمی دل مان را گرم کرد که مدیران کشور، گوشه ی چشمی هم به طبیعت این سرزمین دارند!
دیگر نکته ی مثبت این رخداد اینست که نشان داد سوگیری منفی ای که شماری از مسؤلان دستگاههای حکومتی نسبت به جشن ها و آیین های کهن ما داشته اند، به درستی و بجا کم رنگ شده است. آن رویکرد منفی شاید ناشی از این بوده که آقایان می پنداشته اند که آنچه در ارتباط با قبل از اسلام بوده، باطل است! حال آن که رخدادها و آیین های آن زمان هم حاصل دستگاه خلقت و بخش سترگی از فرهنگ و تمدن هزاران ساله ی بشریت بوده است.
خوشبختانه رگه های چشمگیرِ اصلاح آن گونه خشک اندیشی را در روندهای گوناگونی که به آرامی در جامعه پیش می رود، می بینیم. برای نمونه، جشن هایی مانند چهارشنبه سوری و نوروز و سیزده بدر که در سالهای نخستِ بعد از انقلاب مورد کم لطفی صدا و سیما و دیگر دستگاههای حکومتی بود، در سالهای اخیر به شکل های کم وبیش مناسبی مورد اعتنای مسؤلان قرار گرفته است. جشن هایی مانند مهرگان، اسپندارمذگان (پنجم اسفند، روز ایرانیِ عشق)، سده، و نوروز رودها (نوزدهم اسفند) هم کم کم در بین مردم شناخته می شود و رویدادهایی بمناسبت آنها انجام می شود.
همان گونه که کار آرام و پیوسته ی مردمی توانست جشن تیرگان و روزملی دماوند را در محفل های کوه نوردی، محیط زیستی، فرهنگی، و گروه هایی دیگر از جامعه جا بیندازد و به شناسایی رسمیِ دولتی برساند، این امکان هست که رسم های شادمانه و نیکوی دیگری هم (شاید با تغییر و اصلاح هایی برای روزآمد کردن) باز زنده شود.
*کنشگر محیط زیست
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب