با عیسی كلانتری درباره بحران آب، بازداشتی ها و منتقدان توده ای سازمان محیط زیست
به گزارش خشكشوئی آنلاین «شما می توانید جمعیت كشور را به ۱۵۰میلیون نفر برسانید اما این كشور با منابع امروز پتانسیل تامین غذا برای ۵۵ تا ۶۰ میلیون نفر را دارد، به صورتی كه همین امسال ۱۲ میلیارد دلار مواد غذایی وارد كشور شده است، در حالیكه ارزش كل گندم تولیدی كشور ۲.۵میلیارد دلار است.»
مستوره برادران نصیری، نیو صدر: او كه برای ۱۲ سال وزیر كشاورزی ایران و شاید بنیان گذار اصلی كشاورزی ایران پس از انقلاب بود، ۲ سال پیش با شعارهایی به نظر متناقض با پیشینه اش بر صندلی ریاست سازمان محیط زیست نشست؛ شعارهایی ترسناك درباره بی آبی در ایران.
عیسی كلانتری، با وجود ریاست كوتاهش بر محیط زیست ایران، شاید یكی از جنجالی ترین مدیران تاریخ این سازمان باشد. از همان ابتدا و از زمان انتخابش بعنوان رئیس سازمان محیط زیست با مسائل زیادی روبه رو شد. شعار اصلی كلانتری آب بود و همین مبحث عامل شروع انتقادات اولیه شد، اینكه چرا او به پروژه نجات یوزپلنگ ایرانی بی توجهی كرده و هدف اصلی اش آب است، چطور وزیر كشاورزی سابق می تواند دغدغه آبی داشته باشد و...
بعد از آن موج های دیگری از انتقادات به اقدامات سازمان محیط زیست انجام شد از تصمیمات سازمان محیط زیست درباره تراریخته ها تا بحث توافقنامه پاریس، انتقال آب خزر، تعطیلی مدارس طبیعت و...
اما كلانتری اعتقاد دارد كه كار خویش را تا اینجا به درستی انجام داده است و انتقادات مختلف به سازمانش هم از سمت افراطیون محیط زیستی انجام می شود، افراطیونی كه به قول او بیشتر عامل تخریب محیط زیست هستند: «۲ سال پیش آقای دكتر روحانی به من پیشنهاد كردند كه حالا به جایی كه دوست داشتم بروم. با عنایت به اینكه من هم می دیدم افراطیون محیط زیست بیشتر از افراطیون توسعه به محیط زیست لطمه می زنند این پیشنهاد را قبول كردم.»
از سوی دیگر محیط زیست كشور در این مدت با مشكلات دیگری هم روبه رو شد، مشكلاتی كه این بخش را به یك حوزه امنیتی تبدیل كرد. از افترا جاسوسی به چندین فعال محیط زیست و بازداشت آنها تا استعفا كاوه مدنی، معاون سازمان حفاظت از محیط زیست، بعنوان كسی كه به جاسوسی متهم شده بود.
در همین رابطه كلانتری توضیح داد: « وزیر اطلاعات رسما اعلام نموده است كه این افراد هیچ جرمی مرتكب نشده اند اما دستگاه اطلاعاتی موازی می گوید این افراد مجرم هستند. من موظف هستم نظر وزارت اطلاعات را اعلام كنم، چون در قانون اساسی تعریف شده كه جاسوس كسی است كه وزارت اطلاعات او را بعنوان مجرم شناسایی كند.»
درباره همه این مسائل چندی قبل، عیسی كلانتری رئیس سازمان محیط زیست با خبرآنلاین گفتگویی داشت. مشروح این گفتگو را اینجا بخوانید:
آقای كلانتری، قبض آب شما چقدر است؟
ما در یك خانه با ۳ خانواده زندگی می نماییم و گاهی از شهرستان هم میهمان داریم، اما متاسفانه قیمت آب آنقدر ناچیز هست كه هزینه آن بین خانه های پرمصرف و كم مصرف فرق زیادی نمی نماید. بنابراین شاید قیمت آب در خانه ما به صورت متوسط ماهی ۲۰ هزار تومان هم باشد. البته فضای سبز خانه را با آب چاه آبیاری می نماییم.
متاسفانه برای یك جمعیت ۱۲ نفری، ۲۰هزار تومان هزینه آب بسیار كم است. حتی برخی مواقع این میزان به ۸هزار تومان هم می رسد.
علت این مورد نحوه صرفه جویی شماست؟
خیر، قیمت آب آشامیدنی واقعا خیلی پایین است.
برق چطور؟
هزینه برق خانه ما در هر فصل متفاوت می باشد، در زمستان ها پول گاز بیشتر از برق و در تابستان ها این وضعیت برعكس است.
من این سوال را از شما به این علت می پرسم كه مشخص شود رئیس سازمان محیط زیست در زندگی خودش چقدر به محیط زیست اهمیت می دهد؟
ببینید ما تا حدی خانه را دست كاری كرده ایم برای مثال پنجره ها چند لایه شده اند، بخشی از خانه عایق بندی شده و...
الببه در ارتباط با عملكردتان بعنوان رئیس سازمان، شما فردی بودید كه با شعارهای مربوط به آب كارتان را شروع كردید. خودتان عملكردتان را در این عرصه چگونه ارزیابی می كنید؟
من تا حدود نسبتا زیادی از وضعیت به وجود آمده راضی هستم، چونكه حالا مسؤلان كشور به این نتیجه رسیده اند كه آب بسیار مهم می باشد. بعضی از دوستان تصمیم گیر در گذشته فكر می كردند آب مثل هواست و آخر ندارد. اما وقتی بعضی از مسائل باز شد، خشكسالی های شدیدی رخ دادند و مهاجرت های آبی در كشور آغاز شدند، این دیدگاه ها تغییر نمود. خوشبختانه دیگر به آمایش آب پی برده شده و حتی رئیس جمهور از احیای تالاب ها حرف می زند، دانشگاه و مدارس به سمت كاهش مصرف آب حركت كرده اند، دولت هزینه های زیادی را برای كاهش مصرف آب و افزایش بهره ورداری آب توجه كرده است، دیگر اصفهانی ها چندین متر آب را پمپاژ نمی كنند و...
طبق قانون مسئولیت آب با وزیر كشاورزی نیست و وزیر نیرو مسئول این حوزه است. یعنی وزیر نیرو است كه باید آب را تامین كرده و آنرا به حوزه های مختلف تخصیص بدهد. وزارت كشاورزی یك مصرف كننده آب است و در كشور ۴۲.۵میلیارد متر مكعب بیشتر از ظرفیت كشور با مجوز برداشته می شود. به نظر من در این عرصه هم باید تجدیدنظر شود
به طور كلی این واقعیت كه ایران كشوری بی آبی است و به آب باید توجه گردد، حدودا جا افتاده است، البته بطور قطع این روند باید چند سال دیگر ادامه پیدا كند.
اما همانطور كه گفتید این مورد را شرایط پیش آورده است، مثلا حاكمیت دیده مردم روستایی را به خاطر خشكسالی تخلیه كرده اند و بعد به این نتیجه رسیده است. سوال ما این است كه شما درباره كم آبی چه كردید؟
دقیقا مبحث دعوا ما در دولت این مسائل است، اینكه بگوییم ایران توان مصرف این مقدار آب را ندارد و پتانسیل تولید در كشور نامحدود است. با این میزان آب بر افزایش خودكفایی نمی گردد فشاری وارد كرد. هم این كه در هرجایی غیر از شمال كشور كشت برنج ممنوع شده یكی از تاثیرات این اقدامات است و یا برای مثال ما دیگر به صنایع آب بر فقط در مناطق ساحلی جنوب كشور اجازه فعالیت می دهیم تا به جای مصرف آب شهرها آب دریا را بخار كنند. همینكه به اهمیت آب پی ببرید ناخودآگاه كارهایتان اصلاح می شود.
بالاخره اجبار ما را به تغییر در سیاست ها وادار می كند، مثلا دیگر نباید برای تولید یك كیلو گوشت، ۱۵هزار كیلوگرم آب مصرف نماییم، این تولید برای پایداری توسعه كشور مناسب نمی باشد. صنعت توسعه گوشت قرمز در كشور، صنعتی نادرست است. برای انتقال یك متر مكعب آب از جنوب به مشهد حداقل ۸۰هزار تومان باید هزینه نماییم، در حالیكه آب الان هرمتر مكعب ۵ تومان قیمت دارد. آب باید ارزشش را پیدا كند، پس از آن می شود به درستی درباره آن تصمیم گرفته شود.
ما تابحال آب را به شكلی مصرف كرده ایم كه فرزندانمان در كشور جایی برای راحت زندگی كردن نداشته باشند.
یكی از جاهایی كه در آن آب به این شكل مصرف شده بخش كشاورزی است، بخشی كه شما ۱۲ سال وزیرش بودید. چقدر خودتان را وقوع این بحران سهیم می دانید؟
طبق قانون مسئولیت آب با وزیر كشاورزی نیست و وزیر نیرو مسئول این حوزه است. یعنی وزیر نیرو است كه باید آب را تامین كرده و آنرا به حوزه های مختلف تخصیص بدهد. وزارت كشاورزی یك مصرف كننده آب است و در كشور ۴۲.۵میلیارد متر مكعب بیشتر از ظرفیت كشور با مجوز برداشته می شود. به نظر من در این عرصه هم باید تجدیدنظر شود.
میزان آب های منفی(برداشت اضافی) كشور ما تا سال ۶۰ صفر بود، اما جمع برداشت های آب های اضافی كشورمان امروز به ۱۷۰میلیارد متر مكعب رسید است، در حالیكه میزان كل منابع آب های زیرزمینی كشور چیزی حدود ۲۰۰میلیارد متر مكعب است. جمعیت، عدم توجه به توسعه پایدار، برنامه ریزی و... همه مقصرند. قانونی كه ما را وادار كرده در ۹۵ درصد محصولات خودكفا شویم، مقصر اصلی است. درواقع وزیر كشاورزی فقط دستوری كه قانون به او داده را اجرا می كند، وزارت نیرو مسئول اصلی این حوزه است.
اما همین حالا كه شما رئیس سازمان محیط زیست هستید بحث استفاده از فناوری های نو و افزایش بهره وری در حوزه كشاورزی باز شده است. امكان انجام همین كارها در آن سال ها وجود نداشت؟
این گوشه كوچكی از طریق حل بحران است، اگر از فناوری استفاده نماییم و در برداشت آب صرفه جویی نكنیم وضع بدتر می شود. چونكه با تكنولوژی سنتی شما ۳۰درصد آب را به زیر زمین برمی گردانید، اما فناوری های جدید دیگر اینكار را نمی كنند. اگر فناوری های نوین منجر به كاهش مصرف آب نشود، روزهای سیاه را نزدیك تر می كند. بحث فقط كاربرد تكنولوژی نیست. نتیجه این فناوری ها باید به كاهش مصرف آب شود.
شما می توانید جمعیت كشور را به ۱۵۰میلیون نفر برسانید اما این كشور با منابع امروز پتانسیل تامین غذا برای ۵۵ تا ۶۰میلیون نفر دارد، به صورتی كه همین امسال ۱۲ میلیارد دلار مواد غذایی وارد كشور شده است، در حالیكه ارزش كل گندم تولیدی كشور ۲.۵میلیارد دلار است.
پس چرا در دنیا از كشاورزی نوین بعنوان ناجی آب صحبت می شود و شما اینجا حرفی كاملا برعكس می زنید؟
چون وضعیت دنیا با ایران فرق می كند، اگر منظورتان آسیای شرقی، اروپا یا آمریكا است باید این را نظر بگیرید كه میزان بارش آنها برابر و حتی در بعضی مواقع بیشتر از تبخیرشان است. متوسط بارش جهان در سال چیزی حدود ۸۳۰میلی متر است، در ایران این میزان ۲۰۰میلی متر است. قدرت شدت تبخیر در جهان چیزی حدود ۱.۱ متر و در ایران بالای ۲.۵ متر است.
همین ۲ مبحث سبب می شود شرایط كشورمان متفاوت باشد. از سویی افزایش جمعیت و افزایش سطح زندگی مردم به مصرف آب فشار آورده است.
با این تفاسیر به نظر می آید شما از مخالفان بحث افزایش جمعیت باشید.
من مخالف افزایش جمعیت نیستم اما با فشار وارد شده بر منابع مخالفت هستم.
این دو مبحث به یك نتیجه ختم نمی شوند؟
خیر، شما می توانید جمعیت كشور را به ۱۵۰میلیون نفر برسانید اما این كشور با منابع امروز پتانسیل تامین غذا برای ۵۵ تا ۶۰میلیون نفر دارد، به صورتی كه همین امسال ۱۲ میلیارد دلار مواد غذایی وارد كشور شده است، در حالیكه ارزش كل گندم تولیدی كشور ۲.۵میلیارد دلار است.
من براین باورم كه افزایش جمعیت نباید منجر به توسعه ناپایدار و مصرف بیش از اندازه مجاز آب های كشور شود. اگر توان خرید مواد غذایی را داریم چه چیزی بهتر از نیروی انسانی جوان؟ اما اگر قرار باشد افزایش جمعیت منابع تجدیدپذیر كشور را نابود كند، من با آن موافق نیستم.
براین اساس با همین جمعیت هم كشور ما به خودكفایی نمی رسد؟
ارگان های بین المللی می گویند هر كشور می تواند ۴۰درصد از آب های تجدیدپذیر خویش را مصرف كند. اصلا فرض نماییم بخواهیم به ۵۵ درصد در ایران برسیم، در این صورت باید ۵۰میلیارد متر مكعب از آب های كشور را مصرف كرده و ۴۰میلیارد برای پایداری توسعه كم بشود. با كاهش این میزان و ۲برابر شدن بهره وری به میزان تولید امروز می رسیم. همین امروز برای ۵۵میلیون نفر به شكل كامل غذا تولید می شود و برای باقی جمعیت مواد غذایی وارد می نماییم.
پس حتی با بهره وری ۲ برابر امروز، پتانسیل تامین غذای تمام مردم را نداریم. بنابراین افزایش جمعیت باید به شرط تامین نیازهایشان از خارج انجام بشود.
ما كه نباید چون فناوری داریم ۱۰۰درصد آب را مصرف كرده و چیزی برای نسل بعدی باقی نگذاریم. در این صورت تا ۱۵ سال دیگر جز در حاشیه شمالی البرز و غرب زاگرس در جایی كسی نباید اسكان داشته باشد.
در رابطه با چاره هایی كه وجود دارند، شما بحث انتقال آب را قبول دارید. موضوعی كه سبب انجام انتقادات فراوانی از شما شده است. چرا همچنان به انتقال آب از خزر به سمنان اصرار دارید؟
برای اینكه در این رابطه توجیه دارم؛ دریای خزر بسته است و از اطراف دریا آب وارد آن می شود. من گفتم حق داریم از ۴۰درصد منابع آبی هر استان استفاده نماییم، حالا ما روی سفیدرود سد ساخته ایم و آب استان گیلان با این حجم زیاد از بارندگی را از استان های دیگر گرفته ایم. این سد را ساختیم تا گیلانی های عزیز بتوانند برنج بكارند، اما این تصمیم كه در سال ۱۳۳۵ گرفته شده تصمیم غلطی است، ۱۰ سال پیش هم سد شهریار را در بالادست آن ساختیم تا آب گیلان تامین گردد، بعد آب گیلان را كه می توانیم تا ۴۰درصد آنرا مصرف نماییم روانه دریا كرده ایم به صورتی كه زیر ۱۵درصد منابع آب این استان مصرف می شود.
ما می توانستیم آب گیلان را بارش خودش تامین نماییم و ۲.۵میلیون متر مكعب آب بالادست را هم انتقال بدهیم. من به نمایندگان شمال می گویم، چه فرقی می كند آب را از سهم سفید رود كم نماییم تا وارد خزر نشود یا اینكه آب را خود خزر ببریم.
بالاخره كشور مجبور است تا خودش را مدیریت كند، این اتفاقات دیگر به خواسته من و شما نیست. نیاز آبی این سرزمین باید تامین گردد حالا برای این كار یا كویرها باید تخلیه شوند و یا اینكه چنین اقداماتی صورت گیرد. ما مقداری پوپولیستی عمل می نماییم و حواسمان هست هیچكسی اعتراض نكند
اما آقای كلانتری، آن آب از شالیزارها می گذارد و وسیله زندگی برخی كشاورزان است...
بحث همین است. پیش از اینكه سد ساخته شود كشاورزها آب را از كجا تامین می كردند؟ آبخوان و آب بند داشتند و به كمك بارش های خود این كار را می كردند. اما حالا با ساخت سد این ها حذف شده و فشار به كشاورزهای بالادست وارد شده است.
حق آبه زیست محیطی سفیدرود باید داده بشود، اما نیازی نیست باقی مانده آن در گیلان مصرف شود آنها می توانند بارش های خویش را مصرف كنند.
شما روی این صندلی نشسته اید تا درباره همین مسائل صحبت كنید. چه نتیجه ای داشته است؟
نتیجه این است كه به دور از سیاسی كاری نیاز آبی سمنان به شكل علمی داده شود. از نظر زیست محیطی می توانیم حداقل ۲میلیارد متر مكعب از آب ورودی به دریا خزر را از حوزه سفیدرود خارج كرده و هرجایی مصرف نماییم. به شرطی كه سیاسی كاری نماییم و این مورد را بعنوان یك توطئه ضد دولت استفاده نكنیم.
منظورتان از مخالفان چه كسانی هستند؟
نمایندگان مازندران، سمن های زیست محیطی و... مخالفت می كنند، اما هیچ كدام از آنها یك مدرك علمی ندارند. ما می خواهیم ۲۰۰میلیون متر مكعب آب به سمنان منتقل نماییم، این یعنی یك دهم آب اضافی كه از سفید رود وارد دریا می شود.
بالاخره كشور مجبور است تا خودش را مدیریت كند، این اتفاقات دیگر به خواسته من و شما نیست. نیاز آبی این سرزمین باید تامین گردد حالا برای این كار یا كویرها باید تخلیه شوند و یا اینكه چنین اقداماتی صورت گیرد. ما مقداری پوپولیستی عمل می نماییم و حواسمان هست هیچكسی اعتراض نكند.
از سویی چون سیستم های خبری كشور اكثرا مخالف دولت هستند به این مورد دامن زده می شود. این افراد مسائل علمی را هم به شعار تبدیل می كنند.
شما می گویید به خاطر یك سد اشتباهی كه ساخته شده كار به جایی رسیده كه آب خزر باید منتقل شود. اما این روند مگر هنوز هم ادامه ندارد؟ پس از بارش ها اخیر علت سكوت سازمان محیط زیست به شعارهای وزارت نیرو درباره سدسازی چه بود؟
ببینید به این سادگی نمی گردد گفت ایران سد كم یا زیاد دارد. نقش سد در منطقه ای مثبت و در منطقه ای دیگر منفی است. در این رابطه باید مورد به مورد پیش برویم. امكان دارد كه وزارت نیرو بخواهد از سیل امسال برای سدسازی استفاده نماید، اما این ادعا آنها به خودی خود درست نیست.
در راستا توسعه پایدار در بعضی مناطق سد باید ساخته شود و در بعضی مناطق هم این اتفاق نباید رخ بدهد. پس نمی گردد با یك جمله سدسازی را از ریشه نابود و یا آنرا به صورت كامل تایید نماییم.
آقای كلانتری به ابتدای كارتان و یك انتخاب پرسروصدایتان برگردیم. اگر به عقب برگردید بازهم كاوه مدنی را بعنوان معاون خود انتخاب می كنید؟
من كاوه مدنی را انسان بزرگوار، دانشمند، با برنامه و یك فرصت برای كشور می دانستم اما متاسفانه این فرصت را از من گرفتند. مدنی در كارش هیچ مشكلی نداشت و نه دوتابعیتی بود، نه جاسوس. من تا یك حدی می توانستم در مقابل آن اتفاقات مقاومت كنم، مقاومت بیشتر، به صلاح او نبود.
اگر به عقب برگردیم و مراجع ذی ربط اجازه بدهند باز هم كاوه مدنی را انتخاب می كنم.
ببینید از زمان ریاست شما بر سازمان، محیط زیست بسیار امنیتی شده و حتی افراد زیادی در زندان هستند. فكر می كنید این اتفاق چه دلایلی دارد؟
به نظر من آگاهی كم، رفتارهای نامناسب از دو طرف و مسائل جاری كشور سبب شده این اتفاقات رخ بدهند. برای مثال فشار زیادی روی محیط زیست است كه چرا مدارس طبیعت تعطیل شدند، در حالیكه این مدارس اصلا مجوز فعالیت نداشتند. در یك مدرسه طبیعت یك بچه ای فوت می كرد رئیس سازمان محیط زیست باید به زندان می رفت. سازمان محیط زیست دستگاه مجوز دهنده برای این مدارس نیست.
همچنان به ما دستور داده شد كه رفتارهای انجام شده در مدارس طبیعت غیرشرعی است، مراجع می گفتند اینكه خرگوش، سگ، گربه و... جای خواهر برادر بچه ها در خانه ها حضور داشته باشند. یعنی به بچه تك فرزند به جای برادر و خواهر، خانواده ها برای آنها حیوانات مختلفی می خریدند.
من سال ۷۲ وقتی وزیر كشاورزی بودم دوست داشتم رئیس سازمان محیط زیست شوم. چونكه فكر می كردم ۲ گروه به محیط زیست كشور لطمه زیادی وارد می كنند؛ كسانی كه فقط توسعه را می بینند و كسانی كه برعكس فقط محیط زیست را می بینند. بنابراین از آیت الله هاشمی خواستم وارد حوزه محیط زیست شوم، اما به من گفتند بگذار توسعه را با سرعت بیشتری به جلوببریم. البته من اینكار را نمی كردم چون به نظر من دشمن اول محیط زیست عدم توسعه یافتگی و فقر است.
این كه باور نماییم در این مدارس چنین چیزهایی تدریس می شده ساده انگارانه نیست؟
من مسئول این مورد نیستم، مراجع شرعی به ما اعتراض كنند. وزارت اطلاعات هم به پیشینه بنیان گذار این مدارس شك كرد و اعلام نمود آنها افراد توده ای هستند. كدام دیوانه ای اجازه می دهد این مدارس غیرشرعی و قانونی ادامه كار بدهند؟
ما نمی خواستیم این مسائل را باز نماییم، اما فشارها ما را مجبور كرد. سیستم صداوسیما ما در چند ماه گذشته هر هفته ۱ تا ۲ ساعت با بنیان گذاران مدارس طبیعت مصاحبه می كند و آنها از سازمان محیط زیست انتقاد می كنند. هركسی می خواهد چنین مدارسی را باز كند، مجوزش را بگیرد. این مجوز را هم افراد صاحب صلاحیت بگیرند نه افرادی كه دستگاه اطلاعاتی كشور اعلام نموده پیشینه توده ای دارند.
اما امنیتی شدن فقط به این داستان ختم نشده است.
شاید منظورتان بحث بازداشتی های محیط زیست باشد، وقتی دستگاه قضایی رسما به ما اعلام نموده كه حق ورود به این مساله را نداریم چه كاری از دست من برمی آید؟
با تغییرات به وجود آمده در قوه قضاییه نسبت به حل این وضعیت امیدوار هستید؟
رییس قوه اعلام نموده كه قاضی در این رابطه تصمیم می گیرد، امیدوارم قاضی برمبنای واقعیت ها تصمیم بگیرد. وزیر اطلاعات رسما اعلام نموده است كه این افراد وارد هیچ جرمی نشده اند اما دستگاه اطلاعاتی موازی می گوید این افراد مجرم هستند. من موظف هستم نظر وزارت اطلاعات را اعلام كنم، چون در قانون اساسی تعریف شده كه جاسوس كسی است كه وزارت اطلاعات او را بعنوان مجرم شناسایی كند.
این امنیتی شدن محیط زیست چقدر ما را عقب می اندازد؟
بستگی دارد چقدر در چهارچوب قانون عمل نماییم، چقدر تهمت بزنیم، چقدر دوست دار واقعی محیط زیست باشیم، چقدر كاسب هستیم و...
توافقنامه پاریس مبحث دیگری كه شاید بتوان آنرا هم در بحث های امنیتی محیط زیست قرار داد، سرنوشت این توافقنامه چه شد؟
به نظر من درباره این توافقنامه اطلاع رسانی درستی نشد. اصلی ترین تعهد ما در این توافقنامه این بود كه تا سال ۱۴۰۹در شرایط تحریم ۷۲میلیون تن و در شرایط عادی ۲۱۶ میلیون تن تولید كربن خویش را كاهش بدهیم. بعد همه فریاد می زدند با اینكار صنعت از بین می رود در حالیكه دستورالعمل برنامه ششم كه مصوب شده می گوید تا آخر برنامه ششم یعنی سال ۱۴۰۰ كشور باید ۲۳۰میلیون تن تولید كربن خویش را كاهش بدهد. دستور مقام معظم رهبری هم می گوید كه تا ۱۴۰۹ باید ۷۳۹میلیون تن تولید كربن خویش را كاهش بدهیم.
من واقعا مخالفت ها با این توافقنامه را نمی فهمم، شاید اینكار صرفا مخالفت با ارگان های بین المللی است.
آقای كلانتری شما اتفاقی رئیس سازمان محیط زیست شدید یا به این كار تمایل هم داشتید؟
من سال ۷۲ وقتی وزیر كشاورزی بودم دوست داشتم رئیس سازمان محیط زیست شوم. چونكه فكر می كردم دو گروه به محیط زیست كشور لطمه زیادی وارد می كنند؛ كسانی كه فقط توسعه را می بینند و كسانی كه برعكس فقط محیط زیست را می بینند. بنابراین از آیت الله هاشمی خواستم وارد حوزه محیط زیست شوم، اما به من گفتند بگذار توسعه را با سرعت بیشتری به جلو ببریم. البته من این كار را نمی كردم چون به نظر من دشمن اول محیط زیست عدم توسعه یافتگی و فقر است.
دو سال پیش آقای دكتر روحانی به من پیشنهاد كردند كه حالا به جایی كه دوست داشتم بروم. با عنایت به اینكه من هم می دیدم افراطیون محیط زیست بیشتر از افراطیون توسعه به محیط زیست لطمه می زنند این پیشنهاد را قبول كردم.
چرا اینطور فكر می كنید؟
این گروه همه چیز را قفل كرده بودند و در نتیجه آن دولت و حاكمیت به صورت كامل محیط زیست را برای توسعه دور زده بودند. یعنی توسعه پایدار را هر دو طرف به تمسخر گرفته بودند؛ هم محیط زیستی ها با سختگیری های غیرعلمی و هم دیگران با توسعه غیرپایدار.
به همین دلیل من به اینجا آمدم تا راه را برای توسعه پایدار باز كنم و جلوی توسعه های ضدمحیط زیست را بگیرم. بنابراین فكر می كنم انتخاب درستی انجام داده ام.
در نتیجه حمله ی محیط زیستی های افراطی مواجه شدیم كه می گویند محیط زیست یعنی فقط حفظ یوزپلنگ. جالب است بدانید ما كه یوزپلنگ را محور ثابت قرار ندادیم، نسبت به قبل ۳ برابر هزینه بیشتری برای حفظ این گونه انجام دادیم.
اما این ها اصلا گفته نمی گردد.
این مبحث چند دلیل دارد، من خیلی رسانه ای نیستم و خیلی هم خبرسازی نمی كنم. من دغدغه این مسائل را دارم ولی باور دارم فقط واقعیت ها باید بیان شوند. برای مثال ما بدون هیچ تبلیغاتی دریاچه ارومیه را پایدار كردیم و امسال اگر پروژه هایش تمام شوند تا سال ۱۴۰۷ تراز این دریاچه به تراز اكولوژیك می رسد، این نخستین بار است كه در جهان چنین اتفاقی در حال وقوع است.
ما به شكل واقعی در محیط زیست حضور داریم، محیط زیست «شومن» نمی خواهد، محیط زیست به برنامه ریزی نیازمند است. در كشور ما در چنین مسائلی افراط زیادی وجود.
شما این حرف ها را می زنید اما برخی اعتقاد دارند اقدامات این دولت اصلا محیط زیستی نیست. چقدر این حرف ها را قبول دارید؟
حالا اینكه این افراطی های محیط زیستی كه در توده ای ها ریشه دارند طومارنامه درست می كنند كه این رئیس جمهور محیط زیستی نیست، درست نیست. من با رئیس جمهورهای زیادی كار كردم، هیچكدام به اندازه این رئیس جمهور محیط زیستی نبودند.
اما شما به منتقدانتان انگ توده ای بودن میزنید، این سبب حذف منتقدان نمی شود؟
این حرف من نیست، این مورد را وزارت اطلاعات رسما به ما اعلام نموده است. من اسم نمی آورم اما اگر «پرروبازی» دربیاورند اسمشان را هم اعلام می كنم. نباید نادرست قضاوت نماییم، رئیس جمهور هنگامی كه كاندید ریاست جمهوری شد قول داد كه دریاچه ارومیه را احیا می كند، من این حرف ها را باور نكردم اما الان می بینیم این اتفاق در حال وقوع است. من وارد اتفاقات دیگر نمی شوم چون به نفع كشور نیست.
۴۷۲۳۷
منبع: خشكشوئی آنلاین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب