تحقیقی درباره زندگی اجتماعی در مجتمع های مسكونی
تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی از چالش ها تا راهکارها
به گزارش خشکشوئی آنلاین، مجتمع های مسکونی بخشی از زندگی شهری ما هستند و نوع طراحی آنها می تواند تاثیر بسزایی بر کیفیت روابط اجتماعی ساکنان داشته باشد. مطالعه ای تازه به بررسی نگرش ساکنان این مجتمع ها در رابطه با تعاملات اجتماعی پرداخته و یافته های مهمی را عرضه کرده است.
به گزارش خشکشوئی آنلاین به نقل از ایسنا، در دنیای مدرن، شکل و ساختار مسکن به طرز قابل ملاحظه ای تغییر یافته است. تحولات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی همواره تاثیر عمیقی بر نحوه زندگی انسان ها و محیط مسکونی آنها داشته اند. یکی از جلوه های این تحولات، ظهور مجتمع های مسکونی است که با هدف تأمین مسکن برای جمعیت رو به رشد شهرها طراحی و ساخته می شوند. با این وجود، مساله مهم اینست که آیا این مجتمع ها توانسته اند محیطی مناسب برای تعاملات اجتماعی و زندگی گروهی فراهم کنند؟ بعضی از پژوهشها نشان می دهند که در خیلی از موارد، طراحی این مجتمع ها منجر به کاهش کیفیت تعاملات اجتماعی شده و رضایت ساکنان را به چالش کشیده است.
رشد سریع شهرنشینی در ایران در دهه های اخیر، ساخت و ساز مجتمع های مسکونی را به یک لزوم تبدیل نموده است. این مجتمع ها بخصوص در کلان شهرها، برای پاسخ به نیاز مسکن و استفاده بهینه از فضاهای شهری ساخته شده اند. با این وجود، توجه ناکافی به جنبه های اجتماعی و فرهنگی در طراحی این مجتمع ها، گاه مشکلاتی مانند کمبود فضای مناسب برای تعاملات اجتماعی، عدم توجه به نیازهای گروههای مختلف سنی و حتی احساس انزوا را به دنبال داشته است. بنابراین، بررسی دقیق این مورد و شناسایی چالش ها و فرصت های موجود، می تواند به بهبود کیفیت زندگی شهری کمک نماید.
در این راستا، مهروش کاظمی شیشوان، استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی شبستر، بهمراه یکی از همکاران خود و با همراهی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تحقیقی را در مورد نگرش ساکنان مجتمع های مسکونی شهر تبریز نسبت به امکان تعاملات اجتماعی انجام داده اند. این محققان تاثیر طراحی فضاهای مسکونی بر کیفیت روابط اجتماعی ساکنان را مورد بررسی قرار داده اند.
برای انجام این پژوهش، محققان با استفاده از پرسشنامه ای که بر مبنای پیشینه مطالعاتی و مبانی نظری طراحی شده بود، اطلاعات مورد نیاز را گردآوری کردند. جامعه آماری این پژوهش شامل ساکنان چهار مجتمع مسکونی در شهر تبریز بود.
نتایج این پژوهش نشان دادند که بیشترین میزان نارضایتی ساکنان از جنبه های اجتماعی محیط مسکونی در ارتباط با مجتمع شهید چمران بوده است. عدم رعایت اصول طراحی مناسب، کمبود امکانات آسایشی و عدم هماهنگی میان ساکنان، از علل اصلی این نارضایتی ها بوده اند. در مقابل، ساکنان مجتمع فجر ائل گلی رضایت بیشتری از جنبه های کالبدی و اجتماعی محل زندگی خود نشان دادند.
یافته ها حاکی از آن هستند که طراحی فضاهای عمومی و نیمه عمومی در مجتمع های مسکونی، نقش کلیدی در شکل گیری تعاملات اجتماعی دارد. بعنوان مثال، فضای باز و کنترل نشده پارکینگ ها در مجتمع شهید چمران، منجر به افزایش بی رویه تعاملات اجتماعی شده و این مورد نارضایتی ساکنان را به دنبال داشته است. در مقابل، وجود فضاهای مناسب برای بازی کودکان و نشیمنگاه های مشترک در مجتمع فجر ائل گلی، به بهبود روابط میان ساکنان کمک کرده است.
این پژوهش به طراحان و معماران سفارش می کند که در طراحی مجتمع های مسکونی، سلسله مراتب فضایی را رعایت نمایند. تأمین فضاهای مناسب برای تعاملات اجتماعی، توجه به خلوت و حریم خصوصی و ایجاد محیط های متناسب با نیازهای گروههای مختلف سنی، همچون راهکارهایی است که می تواند رضایت ساکنان را افزایش دهد. همچنین، جانمایی مناسب پارکینگ ها و توجه به محرمیت بصری و صوتی، می تواند کیفیت زندگی در این مجتمع ها را بهبود بخشد.
قابل ذکر است که نتایج این پژوهش در فصلنامه «پژوهش های بوم شناسی شهری» وابسته به دانشگاه پیام نور انتشار یافته اند. نتایج مطالعه فوق می توانند مسیر جدیدی برای ارتقاء کیفیت زندگی شهری از راه طراحی بهتر مسکن ارائه نمایند و الهام بخش معماران و برنامه ریزان شهری باشند.
منبع: خشكشوئی آنلاین
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب